Mięsień lędźwiowy - anatomia i dysfunkcje

            

    Mięsień lędźwiowy większy wraz ze swoim nieodzownym przyjacielem – mięśniem biodrowym – tworzy najważniejszy zdaniem wielu terapeutów mięsień posturalny w ciele człowieka – mięsień biodrowo-lędźwiowy. Do tego tandemu często dochodzi mięsień lędźwiowy mniejszy, jednak nie u każdego człowieka on występuje.

            Suche fakty, czyli rzeczy konieczne do zrozumienia zależności przedstawionych w dalszej części tekstu:

- m. lędźwiowy większy przyczepia się od ostatniego kręgu piersiowego do IV kręgu lędźwiowego (czasem do V) oraz do występujących między nimi dysków; schodzi w dół pod więzadłem pachwinowym i przyczepia się do kości udowej od jej wewnętrznej strony (krętarz mniejszy kości udowej),

- m. biodrowy posiada rozległy przyczep na górze talerza biodrowego, więzadle przednim krzyżowo-biodrowym i krzyżowo-lędźwiowym oraz górnej bocznej powierzchni kości krzyżowej (prawda, że spory ten przyczep?). Kierując się w dół łączy się z mięśniem lędźwiowym większym i kończy wraz z nim wspólnym przyczepem na kości udowej.

Oba te mięśnie zgnają nogę w biodrze, bądź (jeśli leżymy z zablokowanymi nogami) podnoszą tułów,

- m. lędźwiowy mniejszy jest słabym zginaczem biodra leżącym na powierzchni m. lędźwiowego większego, jeden jego przyczep znajduje się na ostatnim kręgu piersiowym i pierwszym lędźwiowym, a drugi na łuku biodrowo-łonowym (a właściwie powięzi biodrowej),

- m. biodrowo-lędźwiowy otoczony jest powięzią będącą przedłużeniem powięzi przepony. Stanowi on niejako podkład do ślizgu nerek i okolicznych narządów.

- mięśnie biodrowo-lędźwiowe (bo są dwa: prawy i lewy) kierują ustawieniem miednicy i kręgosłupa.

            A teraz czas na rzeczy ciekawsze, czyli jak mięsień biodrowo-lędźwiowy (a raczej jego dysfunkcje) wpływa na organizm człowieka.

Ze względu na swoja lokalizację mięsień lędźwiowy bierze udział w procesie oddychania, może wywoływać bóle w dole biodrowym, oraz imitować występowanie kolki nerkowej bądź wątrobowej.

Napięcie tego mięśnia powoduje spore obciążenie dla krążków miedzykręgowych (rzędu nawet 100 kg w trakcie wykonywania przysiadów), co może być główną lumbago (bóle lędźwiowe).

Punkty spustowe w obrębie mięśnia biodrowo-lędźwiowego mogą rzutować ból w odcinku lędźwiowym wzdłuż kręgosłupa aż do stawu krzyżowo-biodrowego oraz górnej środkowej okolicy pośladka, a także pachwiny i uda.

Napięcie mięśnia lędźwiowego może nastąpić w skutek przebytego zapalenia nerek, a objawy jego wzmożonego napięcia często są podobne do występujących w chorobach pęcherzyka żółciowego (nawet jeśli został wcześniej usunięty!).

Praca mięśnia biodrowo-lędźwiowego jest ściśle związana z pracą mięśni brzucha, dlatego też należy uważać w trakcie wykonywania takich ćwiczeń jak „brzuszki”, aby rzeczywiście wzmacniać mięśnie brzucha, a nie lędźwiowe. Jeśli w trakcie wykonywania „brzuszków” zablokujemy stopy od strony grzbietowej (tj. wsadzimy je pod łóżko, ktoś nam je przysiądzie bądź zablokujemy je o drabinkę) spowoduje to aktywacje takich mięśni, że dla ciała będzie to imitacja chodu i uaktywnione zostaną właśnie mięśnie biodrowo-lędźwiowe jako zginacze stawu biodrowego. Stopy powinny być „wbite” w podłoże (podobnie jak i lędźwie), co uaktywni mięśnie pośladkowe, które jako mięśnie przeciwstawne do lędźwiowych spowodują ich „wyłączenie” i uruchomienie mięśni brzucha.

Z racji połączenia z krążkami międzykręgowymi, każda ich infekcja (np. przy salmonelli bądź gruźlicy) może przenieść się na mięsień biodrowo-lędźwiowy tworząc tak zwane ropnie mięśnia lędźwiowego, które mogą przyjąć  postać masy zlokalizowanej poniżej więzadła pachwinowego.